Powrót

Święto Świętej Rodziny Jezusa, Maryi i Józefa (2023)

Święto Świętej Rodziny Jezusa, Maryi i Józefa (2023)

Rodzina to Boży pomysł na szczęście człowieka                    

Święto Świętej Rodziny, które dziś w liturgii obchodzimy zaprasza nas do refleksji nad rolą małżeństwa i rodziny w dzisiejszym świecie. Niektórzy mówią, że tradycyjny model rodziny oparty na związku mężczyzny i kobiety, obdarzających się miłością i otwartych na dar potomstwa jest coraz mniej widoczny. Z drugiej strony z różnych sondażach młodzi Polacy, w ogromnej większości (ponad 80%) ciągle deklarują, że najważniejszą wartością i źródłem szczęścia jest dla nich założenie i posiadanie własnej rodziny. 

Od dłuższego już czasu rodzina jest zagrożona atakami z różnych stron, które widząc siłę rodziny i jej oddziaływanie na człowieka, od jego najmłodszych lat, próbują zdyskredytować jej ważność w kształtowaniu osoby ludzkiej, a także całych społeczeństw i narodów. Kościół widząc te próby niszczenia rodziny oraz mając na uwadze trudności i problemy, z którymi borykają się chrześcijańskie rodziny ustanowił święto Świętej Rodziny, aby w Rodzinie z Nazaretu rodziny odkrywały sens swojego życia, powołania oraz misji jaką mają do wypełnienia. 

Na wzór Świętej Rodziny z Nazaretu chrześcijańskie rodziny mają przede wszystkim nieustannie odkrywać obecność w rodzinie Jezusa Chrystusa, który pragnie być w rodzinach zarówno w radościach, jak i w troskach. Chrystus jest zawsze obecny w rodzinach w każdym dobrym słowie dzielonym między domownikami. Zasiada z rodziną do wspólnego stołu i razem modli się do Boga Ojca, aby rodziny były Bogiem silne
i nie doznawały klęski rozpadu i tragedii rozwodu.   

Święty Paweł w Liście do Kolosan zachęca, aby sercami wierzących rządził Chrystusowy pokój, który opiera się na wzajemnym przebaczeniu i wypracowaniu cnót cierpliwości, pokory, miłosierdzia. To właśnie w rodzinie uczymy się tych cnót, uczymy się szacunku dla siebie nawzajem, uczymy się wzajemnego przebaczania, bo przecież codziennie doświadczamy wielu napięć i nieprozumień. A to wszystko musi się oprzeć na zdobyciu najważniejszej i najtrudniejszej ze wszystkich cnót, jaką jest miłość. To miłość była spoiwem łączącym Rodzinę z Nazaretu.    

Dostrzegamy z niepokojem, że dzisiaj w wielu rodzinach brakuje miłości. Zabiegani, zapracowani małżonkowie i rodzice mają coraz mniej czasu dla siebie i dla swoich dzieci. Jeżeli ma być w rodzinach więcej miłości, to wręcz konieczne jest zaplanowanie więcej czasu na pielęgnowanie i umacnianie miłości oraz na budowanie wzajemnych rodzinnych relacji. Niemożliwe jest przecież życie oraz szczęście małżeńskie i rodzinne bez miłości! Dobra nowina o rodzinie, którą przynosi Maryja i Józef wraz z Bożym Dzieciątkiem jest oparta na MIŁOŚCI! Święta Rodzina z Nazaretu uczy, że to właśnie rodzina jest nadal uprzywilejowanym miejscem, gdzie człowiek powinien doświadczać miłości, uczyć się miłości, poznawać Boga, który jest Miłością i źródłem każdej prawdziwej miłości. 

Zadaniem każdego chrześcijanina jest też przekazywanie miłości, której nauczy się w rodzinnym domu. Nikt nie może czuć się zwolnionym z obowiązku poznawania i przekazywania orędzia o miłości, która jak uczy Chrystus, jest służbą oraz ciągłym i bezinteresownym darem z siebie. W sakramencie małżeństwa ustanowionym przez Chrystusa, mężczyzna i kobieta mają stworzyć przymierze oparte właśnie na wzajemnej miłości, której fundamentem jest Bóg. Zobowiązują się też przed Bogiem, że w duchu miłości będą wychować swoje dzieci, czyli nauczą swoje dzieci miłości do Boga i do ludzi, tak jak uczy tego Jezus Chrystus.      

Małżeństwo, rodzina, dzieci nie są pomysłem człowieka. Są podarunkiem Boga i dlatego stanowią wielki skarb dla każdego narodu i dla całej ludzkości. Świadectwo kochających się małżonków i rodzin jest najbardziej przekonującym argumentem, że miłość jest piękna i także w naszych czasach jest możliwa. 

Niech to święto Świętej Rodziny będzie szczególnym dniem dziękczynienia za wasze małżeństwa i rodziny, za wasze dzieci i wnuki. Módlcie się codziennie za siebie nawzajem oraz za wasze małżeństwa i rodziny. Niech częsta Komunia święta będzie dla Was pokarmem i siłą, która umocni waszą miłość do Boga oraz umocni waszą miłość małżeńską i rodzinną. Amen.
(o.R.)

400 lat franciszkanów

 400 lat franciszkanów
w Osiecznej

Franciszkanów - reformatów sprowadzono do Osiecznej 1622 roku. Stało się to dzięki staraniom Adama Olbrachta Przyjemskiego, wielkiego oboźnego koronnego, senatora i późniejszego kasztelana gnieźnieńskiego. Tym aktem fundator wypełnił zobowiązanie testamentalne swej pierwszej małżonki Zofii z Przymułtowic Przyjemskiej. Uroczyste wprowadzenie braci odbyło się 14 sierpnia. Była to pierwsza fundacja reformatów w Wielkopolsce.

800 lat zakonu

1W 1209 roku św. Franciszek z Asyżu założył nowy zakon w Kościele. Siebie i swoich towarzyszy nazywał braćmi mniejszymi (łac. fratres minores) - chciał przez to podkreślić, że ich życie ma polegać nie na wywyższaniu się, ale na świadomym wyborze małości (łac. minoritas), uniżoności.

2Do takiej postawy zachęcał Chrystus w Ewangelii, a Franciszek nakazał w regule praktykować życie w ubóstwie i uniżeniu. Pierwszych zakonników nazywano Pokutnikami z Asyżu, dopiero później przyjęła się nazwa franciszkanie (od imienia św. Franciszka). Do XV wieku istniał jeden zakon franciszkański.

3W wyniku uwarunkowań na tle kulturowym, historycznym, geograficznym oraz na skutek różnic w praktycznym stosowaniu reguły, w XV i XVI w. wyłoniły się istniejące do dzisiaj trzy niezależne zakony franciszkańskie: Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych, Zakon Braci Mniejszych i Zakon Braci Mniejszych Kapucynów.

800 lat zakonu