św. Scholastyka

Gdy wczytujemy się w życiorys św. Scholastyki, ku czci której obchodzimy uroczystość odpustową, to możemy się dowiedzieć, że jej święte życie upłynęło na modlitwie, pracy i odosobnieniu. W jej duchowości podkreśla się, że kochała milczenie i odosobnienie, uważając je za bardzo ważne i pomocne w kształtowaniu pobożności i duchowego skupienia. We wszystkich zaś troskach i cierpieniach, które towarzyszyły jej w życiu, patrzyła na Ukrzyżowanego Jezusa i w ten sposób uczyła się cierpliwości. Z krzyża Jezusa czerpała też siły do niesienia codziennego krzyża. Podkreślała, że jedno pobożne spojrzenie na Jezusa Ukrzyżowanego przezwycięża wszelkie trudności.

Czytaj dalej
Głosić Ewangelię słowem i świadectwem życia

Gdy Jezus żegnał się ze swoimi uczniami przed wstąpieniem do Nieba, to zapewnił: „oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata”. I istotnie Jezus pozostał wśród ludzi w Eucharystii, aby być ich towarzyszem i podporą w czasie ziemskiej pielgrzymki. Jezus, choć w sposób niewidzialny, jest nadal obecny w swoim Kościele jako Pasterz i Nauczyciel. Jezus żyje w Kościele jako jego Głowa i kieruje nim przez Ducha Świętego. To Jezus wstawia się u swojego Ojca i wyprasza dla nas potrzebne łaski. Kto w życiu pragnie znaleźć Jezusa, powinien zawsze kierować swoje kroki ku Kościołowi, który jest naszą Matką.

Czytaj dalej

Niedziela Chrztu Pańskiego podprowadza nas do źródła naszej wiary w Boga. Ten prosty obrzęd polania głowy wodą lub zanurzenie człowieka w wodzie, połączony z wypowiedzeniem słów: „Ja Ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”, niesie z sobą nadzwyczajną treść. Każdy kto przyjmuje sakrament Chrztu Świętego zostaje uwolniony od grzechu pierworodnego, a poprzez łaskę uświecającą zostaje wypełniony Bogiem.

Czytaj dalej

Często zadajemy sobie pytania: Dlaczego na świecie jest tyle zła, niesprawiedliwości, krzywdy, kłamstwa, obłudy? Dlaczego ciągle czujemy się zagrożeni, niepewni o jutro i o naszą przyszłość?... Dlatego, że ludzie odchodzą od Boga i żyją tak jakby Boga nie było, jakby Bóg nie istniał. Wielu zgubiło dzisiaj wiarę w Boga, a więc i zaufanie do Boga. Musimy też pamiętać, że zło nie pochodzi od Boga, ale pochodzi od szatana!

Czytaj dalej

W jednym z Listów Episkopatu Polski na Niedzielę Świętej Rodziny czytamy: "Dziś ma miejsce święto przedziwne; nie święto Pańskie ani Matki Najświętszej, ani jednego ze świętych, ale święto Rodziny. O niej usłyszymy w tekstach Mszy świętej, o niej dziś mówi cała liturgia Kościoła. Jest to święto Najświętszej Rodziny - ale jednocześnie święto każdej rodziny. Bo słowo «rodzina» jest imieniem wspólnym Najświętszej Rodziny z Nazaretu i każdej rodziny. Każda też rodzina, podobnie jak Rodzina Nazaretańska, jest pomysłem Ojca Niebieskiego i do każdej zaprosił się na stałe Syn Boży. Każda rodzina pochodzi od Boga i do Boga prowadzi".

Czytaj dalej

Wraz z I Niedzielą Adwentu Kościół w Polsce ogłosił nowy rok kościelny i duszpasterski pod hasłem: „Wierzę w Kościół Chrystusowy”. Zdajemy sobie sprawę, że wiara jest wielką łaską otrzymaną od Boga, a zarazem wielkim zobowiązaniem przyjętym wraz z Sakramentem Chrztu świętego. Niestety coraz większym problemem w naszej katolickiej Polsce jest osłabienie wiary, czy wręcz utrata wiary w Chrystusa i w Jego Kościół, zarówno wśród dzieci i młodzieży, jak i wśród dorosłych.

Czytaj dalej

400 lat franciszkanów

 400 lat franciszkanów
w Osiecznej

Franciszkanów - reformatów sprowadzono do Osiecznej 1622 roku. Stało się to dzięki staraniom Adama Olbrachta Przyjemskiego, wielkiego oboźnego koronnego, senatora i późniejszego kasztelana gnieźnieńskiego. Tym aktem fundator wypełnił zobowiązanie testamentalne swej pierwszej małżonki Zofii z Przymułtowic Przyjemskiej. Uroczyste wprowadzenie braci odbyło się 14 sierpnia. Była to pierwsza fundacja reformatów w Wielkopolsce.

800 lat zakonu

1W 1209 roku św. Franciszek z Asyżu założył nowy zakon w Kościele. Siebie i swoich towarzyszy nazywał braćmi mniejszymi (łac. fratres minores) - chciał przez to podkreślić, że ich życie ma polegać nie na wywyższaniu się, ale na świadomym wyborze małości (łac. minoritas), uniżoności.

2Do takiej postawy zachęcał Chrystus w Ewangelii, a Franciszek nakazał w regule praktykować życie w ubóstwie i uniżeniu. Pierwszych zakonników nazywano Pokutnikami z Asyżu, dopiero później przyjęła się nazwa franciszkanie (od imienia św. Franciszka). Do XV wieku istniał jeden zakon franciszkański.

3W wyniku uwarunkowań na tle kulturowym, historycznym, geograficznym oraz na skutek różnic w praktycznym stosowaniu reguły, w XV i XVI w. wyłoniły się istniejące do dzisiaj trzy niezależne zakony franciszkańskie: Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych, Zakon Braci Mniejszych i Zakon Braci Mniejszych Kapucynów.

800 lat zakonu