Powrót

Dekret o męczeństwie ks. Stanisława Streicha

Rzym 23 maja 2024

DYKASTERIA DS. KANONIZACYJNYCH
DOTYCZY POZNANIA
BEATYFIKACJI albo DEKLARACJI MĘCZEŃSTWA
SŁUGI BOŻEGO
STANISŁAWA KOSTKI STREICHA
KAPŁANA DIECEZJALNEGO
(† 1938)

DEKRET O MĘCZEŃSTWIE

„Chcę być święty dla chwały Bożej i zbawienia swej duszy” (Stanisław Kostka Streich).

Sługa Boży Stanisław Kostka Streich urodził się 27 sierpnia 1902 roku w Bydgoszczy. Jego rodzicami byli Franciszek Streich oraz Władysława Birzyńska. Został ochrzczony w kościele parafialnym w Bydgoszczy. Od rodziców otrzymał staranne wychowanie religijne i patriotyczne. Miał dwóch braci: Kazimierza i Czesława.

Po ukończeniu szkoły powszechnej uczęszczał do gimnazjum humanistycznego.

W 1920 roku został przyjęty do Seminarium Duchownego w Poznaniu i rozpoczął studia filozoficzne i teologiczne, które kontynuował następnie w Prymasowskim Seminarium Duchownym w Gnieźnie. Dnia 6 czerwca 1925 roku otrzymał święcenia kapłańskie z rąk bp. Stanisława Kostki Łukomskiego.

Pierwsze lata kapłańskiej posługi ks. Streicha związane były z Poznaniem, gdzie studiował filozofię klasyczną na Uniwersytecie, był kapelanem Sióstr Urszulanek, uczył religii w Szkole Handlowej i był wikariuszem w trzech parafiach: pw. św. Floriana i Najświętszego Serca Jezusa, pw. Bożego Ciała i pw. św. Marcina. Był także nauczycielem religii w państwowym seminarium nauczycielskim w Koźminie.

W 1933 roku został mianowany proboszczem parafii pw. św. Barbary w Żabikowie. Od samego początku podejmował starania o wzniesienie w okolicy nowego kościoła – we wsi Luboń. W 1935 roku powstała nowa parafia pw. św. Jana Bosko, wyodrębniona z parafii żabikowskiej, a ks. Streich został jej proboszczem 1 października 1935 roku. Od razu dał się poznać jako duszpasterz gorliwy i sumienny, zatroskany o zbawienie swoich wiernych, którym nie szczędził czasu i sił. Otwarty na innych, zwłaszcza ubogich, niósł im pomoc i pociechę, czerpiąc siłę ze sprawowanych sakramentów świętych.

Troska kapłana o robotników była źle postrzegana przez komunistów, którzy uważali Kościół i jego przedstawicieli za winnych ucisku i podporządkowania klas ubogich.

Dnia 27 lutego 1938 roku o godz. 10.00 ks. Stanisław rozpoczął celebrację Mszy Świętej. Kiedy skierował się ku ambonie, aby przeczytać Ewangelię i wygłosić kazanie, niepodziewanie z tłumu pewien człowiek strzelił dwukrotnie do Sługi Bożego, mierząc w jego twarz. Pierwszy strzał, jak się później okazało, był tym śmiertelnym. Druga kula trafiła w podniesiony Ewangeliarz. Ksiądz natychmiast padł do tyłu na prawy bok i już się nie poruszył. Po kilku sekundach zamachowiec zrobił krok naprzód i oddał dwa kolejne strzały w plecy ks. Streicha. Zabójstwo Sługi Bożego stanowiło zatem ostrzeżenie także dla innych duchownych.

Dnia 3 marca 1938 roku odbył się pogrzeb zamordowanego kapłana, któremu przewodniczył bp Walenty Dymek. W uroczystościach wzięło udział około 20 tysięcy osób. Także z Bydgoszczy, rodzinnego miasta zmarłego, przybyły liczne delegacje tamtejszych stowarzyszeń i organizacji. Sława męczeństwa ks. Streicha trwała przez lata, choć w sposób ukryty, ze względu na okoliczności reżimu komunistycznego, i przetrwała do dzisiaj, w połączeniu z fama signorum [opinią znaków, szczególnych łask].

Dochodzenie diecezjalne przeprowadzono w Kurii Metropolitalnej w Poznaniu w latach 2017–2019. Ważność akt procesowych została uznana przez tąż Dykasterię Spraw Kanonizacyjnych dekretem z dnia 20 czerwca 2020 roku. Po przygotowaniu Positio, dokument ten został przedstawiony na posiedzeniu konsultorów spraw historycznych w dniu 22 lutego 2022 roku, oraz podczas specjalnego posiedzenia (Congresso Peculiare) teologów konsultorów w dniu 21 listopada 2023 roku – oba posiedzenia zakończyły się wynikiem pozytywnym.

Ojcowie Kardynałowie i Biskupi, zgromadzeni na Sesji Zwyczajnej w dniu 23 maja 2024 roku, uznali, że wspomniany Sługa Boży zmarł z powodu swojej wierności Chrystusowi i Kościołowi.

Niżej podpisany Kardynał Prefekt przekazał zatem wszystkie te informacje Ojcu Świętemu Franciszkowi. Jego Świątobliwość, przyjmując i zatwierdzając wnioski Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych, ogłosił dziś: Potwierdza się męczeństwo i przyczynę, która spowodowała męczeństwo Sługi Bożego Stanisława Kostki Streicha, Kapłana diecezjalnego.

Ojciec Święty zarządził następnie, aby niniejszy dekret został opublikowany i włączony do akt Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych.

W Rzymie, 23 maja 2024 roku

Marcello kard. Semeraro
Prefekt

Fabio Fabene
Arcybiskup tytularny Montefiascone
Sekretarz

400 lat franciszkanów

 400 lat franciszkanów
w Osiecznej

Franciszkanów - reformatów sprowadzono do Osiecznej 1622 roku. Stało się to dzięki staraniom Adama Olbrachta Przyjemskiego, wielkiego oboźnego koronnego, senatora i późniejszego kasztelana gnieźnieńskiego. Tym aktem fundator wypełnił zobowiązanie testamentalne swej pierwszej małżonki Zofii z Przymułtowic Przyjemskiej. Uroczyste wprowadzenie braci odbyło się 14 sierpnia. Była to pierwsza fundacja reformatów w Wielkopolsce.

800 lat zakonu

1W 1209 roku św. Franciszek z Asyżu założył nowy zakon w Kościele. Siebie i swoich towarzyszy nazywał braćmi mniejszymi (łac. fratres minores) - chciał przez to podkreślić, że ich życie ma polegać nie na wywyższaniu się, ale na świadomym wyborze małości (łac. minoritas), uniżoności.

2Do takiej postawy zachęcał Chrystus w Ewangelii, a Franciszek nakazał w regule praktykować życie w ubóstwie i uniżeniu. Pierwszych zakonników nazywano Pokutnikami z Asyżu, dopiero później przyjęła się nazwa franciszkanie (od imienia św. Franciszka). Do XV wieku istniał jeden zakon franciszkański.

3W wyniku uwarunkowań na tle kulturowym, historycznym, geograficznym oraz na skutek różnic w praktycznym stosowaniu reguły, w XV i XVI w. wyłoniły się istniejące do dzisiaj trzy niezależne zakony franciszkańskie: Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych, Zakon Braci Mniejszych i Zakon Braci Mniejszych Kapucynów.

800 lat zakonu