W tę dzisiejszą uroczystość stają przed nami dwa filary i zarazem dwaj wielcy Patronowie Kościoła Świętego, Święci Piotr i Paweł. Wybrani zostali przez Chrystusa na Jego uczniów. W Chrystusa uwierzyli i Chrystusa bardzo w swoim życiu pokochali. Przez Chrystusa też zostali powołani do głoszenia Ewangelii na ziemi oraz do bardzo odpowiedzialnego zadania…, troski o Kościół Powszechny i o wspólnotę wiernych, którzy do tego Kościoła należą na mocy Chrztu świętego.
Dzisiejsza uroczystość jest szczytem czerwcowych nabożeństw ku czci Najświętszego Serca Pana Jezusa. Ustanowienia tej uroczystości pragnął sam Jezus, by uwrażliwić ludzi do wyrażenia żalu za grzechy, które popełniają i którymi obrażają Boga. Stąd m. in. pierwszopiątkowe Komunie święte przyjmowane w intencji wynagradzającej Najświętszemu Sercu Jezusowemu za grzechy.
Dzisiaj słyszymy w Ewangelii, jak Jezus zadaje swoim uczniom, a więc i każdemu z nas, bardzo osobiste pytanie: Co Ty o mnie myślisz? Za kogo Mnie uważasz? Kim Ja jestem dla Ciebie? Nie można tego pytania zignorować, ponieważ od tego, jak na nie odpowiemy, słowami i życiem, zależy nasze codzienne chrześcijańskie życie, zależy też nasze zbawienie.
„Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie”.... Zamiast tysiąca zasad, praw i przepisów, jakieś daje nam świat i tzw. eksperci od udanego życia, Chrystus jako receptę na szczęśliwe życie daje nam jedno nowe przykazanie: „Miłujcie się wzajemnie, tak jak Ja was umiłowałem".
Gdyby nas dzisiaj zapytano kogo należy bardziej słuchać Boga czy ludzi…, jaka byłaby nasza odpowiedź…? A może warto inaczej postawić pytanie: kogo bardziej słucham w swoim życiu… Boga czy ludzi…? Pytania z którymi warto się zmierzyć osobiście… Codziennie bowiem jesteśmy bombardowani, przez tzw. ekspertów i przez rożnego rodzaju środowiska, mnóstwem opinii, przekonań, poglądów, punktów widzenia.., a i tak nie za bardzo wiemy kogo warto słuchać, komu wierzyć i za kim iść...
„Wesoły nam dzień dziś nastał! - Oto dzień, który Pan uczynił, radujmy się nim i weselmy!”. Rok Jubileuszowy 2025, nieustannie przypomina, że mamy być „Pielgrzymami nadziei”. Św. Jan Paweł II, wielki Świadek Nadziei, w swoim nauczaniu podkreślał, że to właśnie „Zmartwychwstanie Chrystusa przyniosło wszystkim nową nadzieję: od tej pory mieć nadzieję nie znaczy już czekać na coś, co ma się dopiero wydarzyć. Znaczy być pewnym, że to się już dokonało, ponieważ Pan zmartwychwstał i króluje żywy".
Dlaczego tak bardzo lubmy grać rolę sędziów śledczych kontrolujących czyjeś życie zamiast własnego? Dlaczego lubimy wydawać wyroki, które niestety często są niesprawiedliwe, bo są wynikiem naszej złośliwości i antypatii do drugiego człowieka? Św. Franciszek Salezy mówił wprost że: „zabawianie się w szukanie cudzych błędów jest oczywistym znakiem, że człowiek nie zajmuje się własnym życiem”. Ktoś inny powiedział: „współczuję tym, którzy zajmują się cudzym życiem, bo widocznie nie mają własnego!”
Żyjmy na co dzień nauką Jezusa Chrystusa: miłujmy naszych nieprzyjaciół, dobrze czyńmy tym, którzy nas nienawidzą, błogosławmy tych, którzy nas przeklinają i módlmy się za tych, którzy nas oczerniają…, Bądźmy miłosierni, jak Bóg jest miłosierny a przekonamy się, że świat wokół nas będzie wyglądał zupełnie inaczej i zapewne o wiele lepiej!
Prorok Jeremiasz podkreśla, że człowiek w swoim życiu może cieszyć się błogosławieństwem lub może mu towarzyszyć przekleństwo. Od czego to zależy? Błogosławieństwo, czy przekleństwo zależą od decyzji jakie człowiek podejmuje w swoim życiu. Bóg mówi przez proroka Jeremiasza: „Przeklęty mąż, który pokłada nadzieję w człowieku, i który w ciele upatruje swą siłę, a od Pana odwraca swe serce”. I słyszymy dalej: „Błogosławiony mąż, który pokłada ufność w Panu, i Pan jest jego nadzieją”.
Papież Franciszek w Liście Apostolskim „Aperuit illis” z 30 września 2019r., w którym ustanawiał Niedzielę Słowa Bożego, podkreślił, że „dzień poświęcony Biblii nie powinien być „raz w roku”, ale w każdym dniu roku, ponieważ musimy pilnie stać się bliscy Pismu Świętemu oraz Zmartwychwstałemu, który nigdy nie przestaje dzielić się Słowem i Chlebem we wspólnocie wierzących”.
400 lat franciszkanów
w Osiecznej
Franciszkanów - reformatów sprowadzono do Osiecznej 1622 roku. Stało się to dzięki staraniom Adama Olbrachta Przyjemskiego, wielkiego oboźnego koronnego, senatora i późniejszego kasztelana gnieźnieńskiego. Tym aktem fundator wypełnił zobowiązanie testamentalne swej pierwszej małżonki Zofii z Przymułtowic Przyjemskiej. Uroczyste wprowadzenie braci odbyło się 14 sierpnia. Była to pierwsza fundacja reformatów w Wielkopolsce.
800 lat zakonu
1W 1209 roku św. Franciszek z Asyżu założył nowy zakon w Kościele. Siebie i swoich towarzyszy nazywał braćmi mniejszymi (łac. fratres minores) - chciał przez to podkreślić, że ich życie ma polegać nie na wywyższaniu się, ale na świadomym wyborze małości (łac. minoritas), uniżoności.
2Do takiej postawy zachęcał Chrystus w Ewangelii, a Franciszek nakazał w regule praktykować życie w ubóstwie i uniżeniu. Pierwszych zakonników nazywano Pokutnikami z Asyżu, dopiero później przyjęła się nazwa franciszkanie (od imienia św. Franciszka). Do XV wieku istniał jeden zakon franciszkański.
3W wyniku uwarunkowań na tle kulturowym, historycznym, geograficznym oraz na skutek różnic w praktycznym stosowaniu reguły, w XV i XVI w. wyłoniły się istniejące do dzisiaj trzy niezależne zakony franciszkańskie: Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych, Zakon Braci Mniejszych i Zakon Braci Mniejszych Kapucynów.
Kontakt
Modlitwa do świętego Michała Archanioła
Święty Michale Archaniele! Wspomagaj nas w walce, a przeciw niegodziwości i zasadzkom złego ducha bądź naszą obroną. Oby go Bóg pogromić raczył, pokornie o to prosimy, a Ty Wodzu niebieskich zastępów, szatana i inne duchy złe, które na zgubę dusz ludzkich po tym świecie krążą, mocą Bożą strąć do piekła. Amen
Projekt i wykonanie
+48 571 214 306
projektowanie@jodanet.pl