Powrót

Relikwiarz św. Walentego w Osiecznej

Relikwiarz św. Walentego wykonany w sposób artystyczny, w stylu barokowym z drzewa lipowego. Św. Walenty jest ubrany w kapłańskie szaty liturgiczne. Tworzą one szczególnie na ramionach piękne, regularne załamane linie. Ornat zdobi prosty ornament linearny, brzeg jego zaznaczony jest galonem w formie kropek i kółek. Obszerną środkową płaszczyznę wypełnia duży krzyż. Twarz jest dobrze i dość silnie, ale zarazem delikatnie wyrzeźbiona. Głowa z mocno zaznaczoną brodą jest zwrócona w stronę, przez co posiada więcej ruchu i życia. Z oczu, utkwionych w niebo, można wyczytać spokój, i równowagę duchową. Z ruchu całej figury, szczególnie z twarzy i rąk rozłożonych, wieje rezygnacja wobec wyroku, skazującego go na śmierć przez ścięcie. Pierwotnie prawą ręką dotykał miecza katowskiego. U stóp jego, zwraca na siebie uwagę mała postać przedstawiona w pół osoby. Z jej ogólnych rysów i ubrania można wnioskować, że jest to niewiasta. Na twarzy maluje się łagodny, słodki uśmiech, który stanowi gwałtowny kontrast z powagą św. Walentego. Jej rozwarte oczy, jej niewinnie ciekawe wpatrywanie się w świat, pozwalają przypuszczać, że jest to córka Asteriusza, której św. Walenty w sposób cudowny przywrócił wzrok.

Relikwiarz św. Walentego w Osiecznej

Wymiary relikwiarza wynoszą 0,35 x 0,55 cm. W środku krzyża na ornacie spoczywa w kartuszu cenna relikwia św. Walentego. Przymocowana jest do dna, za pomocą białego paska skórzanego, na którym widnieje czerwony napis: S. Valentini M. Relikwia została wydana w Rzymie dnia 2 kwietnia 1776 r., a legalizowana dnia 3 grudnia 1776 r. przez MJMK ks. Mateusza Chylewskiego, kanonika i surogatora kaliskiego. Większą część relikwii przechowuje się w Rzymie w kościele św. Praksedy. Papież św. Juliusz wybudował w Rzymie kościół pod wezwaniem tego świętego przy Ponte Mole, a brama del Popolo nosiła niegdyś imię św. Walentego.

Relikwię św. Walentego do kościoła klasztornego oo. Reformatów w Osiecznej wprowadził 12 czerwca 1785 r. JWJ ks. Konarski, kanonik i kanclerz poznański. Relikwia jest dawana ludowi do całowania w Odpust po nabożeństwie. Odpustu zupełnego na wieczne czasy na święto św. Walentego - Męczennika, patrona kościoła klasztornego oo. Reformatów w Osiecznej udzielił Papież Pius VI w roku 1787. Na te odpusty dał pozwolenie w przyszłym roku 1788 dnia 29 stycznia  JWJ ks. Józef Rokoszowski, oficjał poznański.

/o. Edward Frankiewicz, "Łaskami słynący Obraz Świętego Walentego w kościele oo. Franciszkanów w Osiecznej (Wlkp.)", Osieczna 1938 r./

400 lat franciszkanów

 400 lat franciszkanów
w Osiecznej

Franciszkanów - reformatów sprowadzono do Osiecznej 1622 roku. Stało się to dzięki staraniom Adama Olbrachta Przyjemskiego, wielkiego oboźnego koronnego, senatora i późniejszego kasztelana gnieźnieńskiego. Tym aktem fundator wypełnił zobowiązanie testamentalne swej pierwszej małżonki Zofii z Przymułtowic Przyjemskiej. Uroczyste wprowadzenie braci odbyło się 14 sierpnia. Była to pierwsza fundacja reformatów w Wielkopolsce.

800 lat zakonu

1W 1209 roku św. Franciszek z Asyżu założył nowy zakon w Kościele. Siebie i swoich towarzyszy nazywał braćmi mniejszymi (łac. fratres minores) - chciał przez to podkreślić, że ich życie ma polegać nie na wywyższaniu się, ale na świadomym wyborze małości (łac. minoritas), uniżoności.

2Do takiej postawy zachęcał Chrystus w Ewangelii, a Franciszek nakazał w regule praktykować życie w ubóstwie i uniżeniu. Pierwszych zakonników nazywano Pokutnikami z Asyżu, dopiero później przyjęła się nazwa franciszkanie (od imienia św. Franciszka). Do XV wieku istniał jeden zakon franciszkański.

3W wyniku uwarunkowań na tle kulturowym, historycznym, geograficznym oraz na skutek różnic w praktycznym stosowaniu reguły, w XV i XVI w. wyłoniły się istniejące do dzisiaj trzy niezależne zakony franciszkańskie: Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych, Zakon Braci Mniejszych i Zakon Braci Mniejszych Kapucynów.

800 lat zakonu