Powrót

Wprowadzenie relikwii bł. Anieli Salawy

W niedzielę 12 marca 2023r. o 9.30

W czwartek 9 marca 2023r., delegacja wspólnoty Franciszkańskiego Zakonu Świeckich z Osiecznej wraz z o. Justynianem ofm, udadzą się do Krakowa, gdzie w Bazylice św. Franciszka z Asyżu, zostaną przekazane do naszego Sanktuarium relikwie bł. Anieli Salawy, Patronki FZŚ w Polsce. Uroczystość przekazania relikwii błogosławionej Anieli będzie transmitowana od godz. 16.30 na stronie internetowej www.franciszkanska.pl

Wprowadzenie relikwii bł. Anielie Salawy do naszego klasztornego kościoła, przez wspólnotę Franciszkańskiego Zakonu Świeckich, odbędzie się w niedzielę 12 marca 2023r. na Mszy świętej o godz. 9.30, w dniu 101 rocznicy śmierci błogosławionej Anieli. Podczas tej Mszy św. dwie  siostry z osieckiej Wspólnoty, złożą profesję we Franciszkańskim Zakonie Świeckich. Serdecznie zapraszamy na tę wyjątkową uroczystość.

 

Błogosławiona Aniela Salawa, najmłodsza z dziesięciorga dzieci Bartłomieja i Ewy Salawów, urodziła się 9 września 1881 roku. Wielodzietna rodzina, mimo posiadania gospodarstwa i zarobków z kowalstwa, prowadziła życie bardzo skromne, często na granicy skrajnego ubóstwa. Nigdy jednak nie zabrakło im wiary i pobożności. Rodzinnym zwyczajem było wspólne śpiewanie pieśni religijnych, czytanie nabożnych książek, uczestnictwo w modlitwach i nabożeństwach.

Narastające zubożenie wsi galicyjskich, w tym i Sieprawia, spowodowało, że Aniela mogła odebrać tylko najbardziej podstawowe wykształcenie. Uczęszczając do szkoły przez dwa lata nauczyła się czytać i pisać, cały czas pomagając rodzicom w prowadzeniu gospodarstwa. Gdy ukończyła 16 lat, rodzice postanowili wydać ją za mąż. Anielka jednak sprzeciwiła się ich zamiarom, w czym poparły ją starsze siostry, pracujące w Krakowie jako służące. Sprowadziły one Anielę do Krakowa i, aby zapewnić jej źródło utrzymania wyszukały jej pracę. Dlatego od późnej jesieni roku 1897, przez dwadzieścia lat Aniela Salawa pracowała w Krakowie jako służąca, w różnych miejscach i u różnych rodzin. Ciężka praca nie odrywała jej myśli od religii i wiary. W wieku osiemnastu lat złożyła śluby czystości, starała się również jak najczęściej uczestniczyć w Mszy św., przynosiła do kościoła kwiaty i haftowane przez siebie obrusy. Przez jakiś czas Aniela nosiła się również z zamiarem wstąpienia do któregoś z klauzurowych klasztorów, jednak z powodu słabego zdrowia i braku wymaganego posagu odmówiono jej przyjęcia.

Przyszła błogosławiona upodobała sobie zwłaszcza dwa kościoły: oo. Redemptorystów oraz oo. Franciszkanów. Zapisała się również w 1900 roku do założonego rok wcześniej Stowarzyszenia Sług Katolickich im. św. Zyty, patronki służących. Stowarzyszenie mieszczące się przy ul. Mikołajskiej 30 posiadał schronisko dla bezdomnych dziewcząt, kuchnię, szpitalik i bibliotekę. Przynależność do Stowarzyszenia, zwanego Zytkami, zastępowała Anieli wcześnie utracony dom rodzinny oraz rekompensowała brak własnego ogniska domowego.

Począwszy od 1903 roku Aniela Salawa przystępowała codziennie do Komunii Świętej. 15 maja 1912 roku rozpoczęła nowicjat Trzeciego Zakonu św. Franciszka, zaś 6 sierpnia 1913 roku złożyła przysięgę tercjarską.

Po wybuchu I wojny światowej Aniela zaczęła posługiwać rannym żołnierzom, odwiedzając ich w lazaretach, przynosząc jedzenie i dobre słowo. Dzieliła się też swoimi skromnymi racjami żywnościowymi z najbiedniejszymi mieszkańcami miasta. Wytężona praca i mizerne odżywianie podkopały niezbyt silne zdrowie Anieli. Nasiliły się jej poprzednie dolegliwości, zachorowała też na żołądek i stwardnienie rozsiane. Ponieważ wyglądała na osobę zdrową i krzepką, szybko wypisano ją ze szpitala.

Ostatnie lata przeżyła w skrajnym ubóstwie, mieszkając w maleńkiej celce w suterenie przy ul. Radziwiłłowskiej 20. Opuszczona przez obawiających się zarażenia ludzi, coraz ciężej chora, do końca pozostała wierna miłości Jezusa. Na cztery dni przed śmiercią została przeniesiona do szpitaliku przy ul. Mikołajskiej, gdzie po przyjęciu sakramentu chorych, zmarła 12 marca 1922 roku. Przy prowadzonym przez oo. Franciszkanów pogrzebie, który odbył się 15 marca na Cmentarzu Rakowickim, asystowali oo. Jezuici i Redemptoryści.

Niedługo po śmierci Anieli Salawy zaczęto doznawać za jej przyczyną cudownych uzdrowień, które oo. Franciszkanie skrupulatnie rejestrowali. 13 maja 1949 roku doczesne szczątki Błogosławionej umieszczono w mensie ołtarza Kaplicy Męki Pańskiej oo. Franciszkanów. Nieco później rozpoczęto również starania o beatyfikację, które od samego początku popierał Ojciec Święty Jan Paweł II. On również, 13 sierpnia 1991 roku, na krakowskim Rynku Głównym, wyniósł ją na ołtarze. Powiedział wówczas: "Jest to dla mnie ogromna radość, że mogłem dzisiaj w Krakowie wynieść do chwały błogosławionych Anielę Salawę. Ile razy modliłem się przy jej relikwiach, jak głęboko zapadły mi w pamięci, w serce, te słowa: >Panie! Żyję, bo każesz, umrę, bo zechcesz, zbaw mnie, bo możesz< (...) Tak pisze, tak woła do Chrystusa Aniela: >Pragnę, abyś był tak uwielbiony, jak jesteś wyniszczony<. I jeszcze o swoim własnym powołaniu, a raczej o tym, które dał jej Bóg: >Wobec duszy mojej Pan Bóg miał zamiary wielkie, stwarzając mnie na swój własny obraz<. Niech te słowa Błogosławionej naszej rodaczki, sieprawianki i krakowianki, pozostaną w naszej pamięci i w naszych sercach".

 

Litania do błogosławionej Anieli Salawy

Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie elejson. 
Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas. 

Ojcze z nieba Boże, - zmiłuj się nad nami 
Synu Odkupicielu świata Boże, 
Duchu Święty Boże, 
Święta Trójco Jedyny Boże, 

Święta Maryjo, Służebnico Pańska - módl się za nami 
Święty Franciszku, wzorze franciszkańskiej drogi 
Błogosławiona Anielo Salawo 
Siostro świętych Pańskich 
Zjednoczona z Bogiem 
Uczestniczko Chrystusowej Ofiary 
Naśladująca Zbawiciela w przebłaganiu za ludzkie zniewagi 
Ofiaro wynagradzająca za grzechy 
Przyjmująca dobrowolnie cierpienia za bliźnich 
Świadomie uczestnicząca w Krzyżu Chrystusowym 
Dobrowolnie obierająca stan służącej 
Służąca Bogu przez uczciwą pracę 
Cierpliwie znosząca utrudzenia służby 
Przeniknięta duchem wiary i pobożności 
Stanowcza i cicha wobec przeciwności 
Wyrozumiała dla drugich 
Odpowiedzialna za współpracownice i przyjaciółki 
Rozumiejąca swoją role w Kościele 
Nosząca w sercu troskę o szerzenie wiary 
Wspierająca misje modlitwą i ofiarą 
Pałająca miłością do Ojczyzny 
Modląca się o wolną i katolicką Polskę 
Opiekująca się rannymi żołnierzami w szpitalach 
Zachęcająca do przyjmowania sakramentów świętych 
Pouczająca błądzących o prawdach wiary 
Patronko Franciszkańskiego Zakonu Świeckich 
Pomagająca studiującej młodzieży 
Orędowniczko ciężko chorujących 
Orędowniczko nasza przed Bogiem 

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie! 
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie! 
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami!

K: Jezu, w Twoim Królestwie. 
W: Służyć znaczy królować. 

Módlmy się:  
Miłosierny Boże, z Twojego natchnienia bł. Aniela Salawa, uczestnicząc w prorockiej, kapłańskiej i królewskiej misji Chrystusa, z miłością wypełniała swoje powołanie jako służąca. Spraw, przez jej wstawiennictwo, abyśmy byli wierni łasce chrztu świętego, służąc ochotnie Tobie i braciom. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

400 lat franciszkanów

 400 lat franciszkanów
w Osiecznej

Franciszkanów - reformatów sprowadzono do Osiecznej 1622 roku. Stało się to dzięki staraniom Adama Olbrachta Przyjemskiego, wielkiego oboźnego koronnego, senatora i późniejszego kasztelana gnieźnieńskiego. Tym aktem fundator wypełnił zobowiązanie testamentalne swej pierwszej małżonki Zofii z Przymułtowic Przyjemskiej. Uroczyste wprowadzenie braci odbyło się 14 sierpnia. Była to pierwsza fundacja reformatów w Wielkopolsce.

800 lat zakonu

1W 1209 roku św. Franciszek z Asyżu założył nowy zakon w Kościele. Siebie i swoich towarzyszy nazywał braćmi mniejszymi (łac. fratres minores) - chciał przez to podkreślić, że ich życie ma polegać nie na wywyższaniu się, ale na świadomym wyborze małości (łac. minoritas), uniżoności.

2Do takiej postawy zachęcał Chrystus w Ewangelii, a Franciszek nakazał w regule praktykować życie w ubóstwie i uniżeniu. Pierwszych zakonników nazywano Pokutnikami z Asyżu, dopiero później przyjęła się nazwa franciszkanie (od imienia św. Franciszka). Do XV wieku istniał jeden zakon franciszkański.

3W wyniku uwarunkowań na tle kulturowym, historycznym, geograficznym oraz na skutek różnic w praktycznym stosowaniu reguły, w XV i XVI w. wyłoniły się istniejące do dzisiaj trzy niezależne zakony franciszkańskie: Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych, Zakon Braci Mniejszych i Zakon Braci Mniejszych Kapucynów.

800 lat zakonu