Powrót

 

XVI Niedziela Zwykła (2024)

Prawo do odpoczynku.

Usłyszeliśmy dzisiaj w Ewangelii słowa Jezusa Dobrego Pasterza skierowane do Apostołów: „Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco”. Jezus zdaje sobie sprawę, że praca apostoła nie jest łatwa, że wymaga wielkiego wysiłku, dlatego zachęca swoich uczniów do odpoczynku. Pragnie, by Jego uczniowie odeszli od tłumów i gwaru, po to aby odpocząć w miejscu pustynnym i w ciszy nabrać siły do dalszej pracy.

Ta zachęta Jezusa do odpoczynku jest skierowana także dzisiaj do nas. Jezus widzi jak bardzo jesteśmy zabiegani, że staramy się jak najlepiej i z wielkim zaangażowaniem wypełniać nasze codzienne obowiązki zawodowe i rodzinne. Dlatego doskonale rozumie, że każdy z nas potrzebuje w życiu czasu na odpoczynek. Ważne jest jednak, aby te słowa zachęty ze strony Jezusa, że mamy prawo do odpoczynku, do nas naprawdę dotarły! Musimy nabrać przekonania, że odpoczynek w maszyn życiu jest wręcz konieczny! A nie tylko praca, praca i praca….

Po co człowiekowi potrzebny jest odpoczynek? Jak odpoczywać, by nie był to czas zmarnowany, ale by przyniósł w naszym życiu dobre owoce?
Odpoczynek jest na pewno po to, by człowiek wzmocnił swoje siły fizyczne. Dzisiaj wielu z nas jest zmęczonych z przepracowania. Dlatego coraz częściej brakuje nam sił. Człowiek przemęczony jest często rozdrażniony, wybuchowy, nie potrafi też normalnie funkcjonować w pracy i w domu. Człowiek przemęczony, w tym co robi popełnia o wiele więcej błędów. Takiemu człowiek często brakuje wewnętrznego pokoju i radości. Po dobrym odpoczynku pracuje się lepiej, skutecznej i owocnej. Dlatego dobry odpoczynek jest tak samo ważny jak dobra praca.

Pan Bóg zna możliwości człowieka, dlatego zapowiedział w Księdze Powtórzonego Prawa: „Przez sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twoje zajęcia. Dzień zaś siódmy jest szabatem ku czci twego Boga”. Trzecie Przykazanie Boże przypomina: „Pamiętał, abyś dzień święty świecił”. Dlatego co tydzień niedziela ma być dniem świętowania i dniem odpoczynku, po sześciu dniach pracy i domowych zajęć. Ale wypoczynek nie tylko ma dotyczyć naszego ciała, ale także naszej duszy!

Dobry i zasłużony odpoczynek stwarza więc okazję, by bardziej zadbać też o swoją duszę…, tzn. aby więcej czasu przeznaczyć na spotkania z Bogiem. To może być codzienna gorliwa modlitwa, częstszy udział we Mszy Świętej także w tygodniu, czy też czytanie i rozważanie Pisma Świętego. Z doświadczenia wiemy jak na co dzień trudno nam nieraz znaleźć więcej czasu dla Boga. Dlatego odpoczynek ma też duże znaczenie dla praktykowania naszej wiary. Czas odpoczynku napełniony modlitwą, spotkaniami z Bogiem, pomaga człowiekowi wyciszyć umysł, duszę i serce. W ciszy odpoczynku łatwiej jest usłyszeć głos Boga, łatwiej jest otworzyć się na działanie i natchnienia Ducha Świętego oraz na Boże łaski.

Czas wakacji, urlopów i odpoczynku jest dobrą okazją, by bardziej zbliżyć się do Boga, ale też by lepiej zrozumieć siebie i innych. Odpoczynek jest nam potrzebny, byśmy mieli czas na refleksję i przemyślenie tego co dzieje się w naszym życiu. A dzieje się zapewne wiele. To właśnie gdzieś na uboczu, z dala od codziennego gwaru, w ciszy, lepiej dostrzeżemy pozytywy i negatywy naszego działania. Zobaczymy dobro, które Pan Bóg przez nas czyni, ale także łatwiej będzie nam dostrzec nasze błędy, by w przyszłości je skorygować, by z mocnym postanowieniem poprawy i z jeszcze większym zaangażowaniem wypełniać na co dzień wolę Boga. Pamiętajmy więc, że najlepiej i najpełniej człowiek odpocznie, gdy uczyni to w bliskości Pana Boga!

Dzisiejsza Ewangelia przypomina nam także, że niezależnie od korzystania z należytego nam odpoczynku, zawsze mamy mieć też serce wrażliwe i czułe wobec naszych bliźnich i ich potrzeb. Św. Marek zapisał w Ewangelii, że Jezus „gdy wysiadł z łodzi, ujrzał wielki tłum i zlitował się nam nim, bo byli jak owce bez pasterza”. Nie powiedział, że jest zmęczony, że mają przyjść innym razem, że teraz musi odpocząć, ale natychmiast przyszedł im z pomocą.

Moi Kochani! Pamiętajmy więc o obowiązku odpoczynku! Uczmy się wypoczywać razem z Bogiem i razem z naszymi najbliższymi w rodzinie. I co jest też bardzo ważne! W imię miłości bliźniego, pozwólmy też w niedzielę wypoczywać innym..., także tym, którzy w niedzilę pracują w sklepach i galeriach...!! Amen.

400 lat franciszkanów

 400 lat franciszkanów
w Osiecznej

Franciszkanów - reformatów sprowadzono do Osiecznej 1622 roku. Stało się to dzięki staraniom Adama Olbrachta Przyjemskiego, wielkiego oboźnego koronnego, senatora i późniejszego kasztelana gnieźnieńskiego. Tym aktem fundator wypełnił zobowiązanie testamentalne swej pierwszej małżonki Zofii z Przymułtowic Przyjemskiej. Uroczyste wprowadzenie braci odbyło się 14 sierpnia. Była to pierwsza fundacja reformatów w Wielkopolsce.

800 lat zakonu

1W 1209 roku św. Franciszek z Asyżu założył nowy zakon w Kościele. Siebie i swoich towarzyszy nazywał braćmi mniejszymi (łac. fratres minores) - chciał przez to podkreślić, że ich życie ma polegać nie na wywyższaniu się, ale na świadomym wyborze małości (łac. minoritas), uniżoności.

2Do takiej postawy zachęcał Chrystus w Ewangelii, a Franciszek nakazał w regule praktykować życie w ubóstwie i uniżeniu. Pierwszych zakonników nazywano Pokutnikami z Asyżu, dopiero później przyjęła się nazwa franciszkanie (od imienia św. Franciszka). Do XV wieku istniał jeden zakon franciszkański.

3W wyniku uwarunkowań na tle kulturowym, historycznym, geograficznym oraz na skutek różnic w praktycznym stosowaniu reguły, w XV i XVI w. wyłoniły się istniejące do dzisiaj trzy niezależne zakony franciszkańskie: Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych, Zakon Braci Mniejszych i Zakon Braci Mniejszych Kapucynów.

800 lat zakonu