Chronologia ważniejszych wydarzeń
z życia Biedaczyny z Asyżu...

1181 lub 1182

01 Urodził się w Asyżu jako syn bogatego kupca Piotra Bernardone i Joanny Piki, pochodzącej z Prowansji. Na chrzcie otrzymał imię Jan, ale później przez ojca został nazwany Franciszkiem.

Prawie do 25 roku życia wraz z rówieśnikami brnął w próżności, a w pogoni za próżną chwałą nie dał się nikomu prześcignąć w żartach, w krotochwilach, w piosenkach, w pięknych strojach (Tomasz z Celano, pierwszy biograf Franciszka).
1202

Trwa wojna między Asyżem a Perugią, podczas której Franciszek zostaje wzięty do niewoli. Po roku wraca schorowany do Asyżu. To czas rekonwalescencji i przemyśleń o sensie życia.
1205

Franciszek wyrusza do Apulii w nadziei zdobycia rycerskiej sławy. W Spoleto przeżywa tajemniczy sen i słyszy pytanie: Komu lepiej służyć - Panu czy słudze? Pod wpływem tego głosu wraca do Asyżu. Rozpoczyna się proces jego nawrócenia. W czerwcu po raz ostatni uczestniczy w święcie młodzieży asyskiej. Wędrując konno w okolicach Asyżu, spotyka trędowatego. Przezwyciężając samego siebie, całuje biedaka i udziela mu jałmużny.

W kościółku św. Damiana słyszy tajemniczy głos z krzyża: Franciszku! Idź, napraw dom mój, który chyli się ku upadkowi. W jego duszy dokonuje się przełom.

1206

Wobec biskupa Asyżu Franciszek oddaje pieniądze i ubranie swemu ojcu, sprzeciwiającemu się nowemu sposobowi jego życia. Jakiś czas przebywa u benedyktynów, a następnie w Gubbio, gdzie posługuje trędowatym i chorym.
1206 - 1208

Prowadzi życie eremity, równocześnie odbudowując własnymi rękoma z wyżebranych materiałów zrujnowane kościoły: św. Damiana, św. Piotra i Matki Bożej Anielskiej (Porcjunkulę).
24.02.1208

W święto apostoła Macieja, podczas Mszy św., w słowach Ewangelii mówiącej o rozesłaniu Apostołów, odkrywa swoje własne powołanie. Zmienia dotychczasowy strój pustelnika na ubogą tunikę w kształcie krzyża, a skórzany pas zastępuje powrozem.
16.04.1208

Do Franciszka przychodzą pierwsi uczniowie: Bernard z Quintavalle i Piotr z Catanii. Po nich dołączają kolejni. Pierwotna wspólnota nazywa siebie Pokutnikami z Asyżu.
1209

Franciszek pisze krótką Regułę. Wraz z jedenastoma braćmi udaje się do Rzymu i otrzymuje od papieża Innocentego III ustne zatwierdzenie obranego stylu życia. Prawdopodobnie wtedy otrzymuje święcenia diakonatu. Po powrocie z Rzymu wspólnota mieszka w Rivotorto, a następnie wokół kapliczki Porcjunkuli.
1212

Przepełniony misyjnym zapałem i pragnieniem męczeństwa pragnie dotrzeć do Ziemi Świętej. Z Ancony płynie do Dalmacji. Tam okazuje się, że dotarcie do Syrii drogą morską w tym czasie jest niemożliwe.

Klara di Favarone Offreduccio ucieka z domu do Porcjunkuli, gdzie w nocy po Niedzieli Palmowej z rąk Franciszka przyjmuje habit zakonny. Kilka tygodni później wraz z pierwszymi towarzyszkami przenosi się do klasztoru przy kościele św. Damiana. W ten sposób powstaje Zakon Ubogich Sióstr – Klarysek.

1214

Franciszek podejmuje kolejną próbę dotarcia do Ziemi Świętej drogą lądową przez Hiszpanię i Maroko. W Hiszpanii zatrzymuje go choroba. Powraca do Italii.
1215

Bierze udział w Soborze Lateranejskim IV.
1216

Papież Honoriusz III, na prośbę Franciszka, zatwierdza dar odpustu zupełnego dla pielgrzymujących do kościółka Matki Bożej Anielskiej w Porcjunkuli.
1217

Na Kapitule Zielonych Świąt gromadzi się około 3000 braci. Owocem tego spotkania było rozesłanie braci do Niemiec, Francji, Anglii i na Węgry. Sam Franciszek wyrusza do Francji. We Florencji kardynał Hugolin doradza mu, by ze względu na dobro Zakonu pozostał w Italii.
1219

Na Kapitule namiotów gromadzi się około 5000 braci. W tym roku Franciszek udaje się do Egiptu. Jest świadkiem oblężenia i zdobycia Damietty przez krzyżowców. W czasie rozejmu spotyka się z sułtanem Egiptu Malik al-Kamil. Następnie wędruje do Syrii i Palestyny.
1220

Pięciu braci wysłanych do Maroka ponosi śmierć męczeńską (pierwsi męczennicy franciszkańscy). Na wieść o tym Franciszek wykrzykuje: Teraz wiem na pewno, że mam braci! Po powrocie do Italii zrzeka się obowiązku przełożonego generalnego na ręce brata Piotra z Catanii.
1221

Franciszek układa Regułę zwaną dziś Pierwszą Regułą albo Regułą niezatwierdzoną. Nie spełniając wymogów ówczesnego prawa kanonicznego, nie otrzymała zatwierdzenia bullą papieską.

Powstaje III Zakon – Braci i Sióstr pokutujących.

1221 - 1222

Franciszek przemierza Italię, głosząc Słowo Boże.
29.11.1223

Papież Honoriusz III zatwierdza Regułę Zakonu Braci Mniejszych.
25.12.1223

Franciszek obchodzi uroczystość Bożego Narodzenia w Greccio. Za pozwoleniem papieża urządza pierwszą żywą szopkę.
1224

Na górze La Verna odbywa 40-dniowy post przed uroczystością św. Michała Archanioła. Około dnia 14 września, w czasie mistycznej wizji, otrzymuje stygmaty Męki Pańskiej. W Liście okólnym o śmierci św. Franciszka wysłanym do wszystkich braci tuż po śmierci Biedaczyny brat Eliasz opisuje rany rąk i stóp oraz krwawiącą ranę przebitego boku.
1225

Po nieudanych próbach leczenia chorych oczu, prawie zupełnie ociemniały, przebywa zimą w ogrodzie przy klasztorze św. Damiana. W tym czasie układa Pieśń Słoneczną. Jego stan zdrowia znacznie się pogarsza.
09.1226

Franciszek prosi o przeniesienie go z pałacu biskupiego w Asyżu do ukochanej Porcjunkuli. Po drodze błogosławi miasto. Dyktuje swój Testament.
03.10.1226

Umiera w sobotni wieczór, leżąc, według własnego życzenia, na nagiej ziemi.
04.10.1226

Przeniesiono ciało Franciszka do Asyżu. Pogrzeb odbył się w kościele św. Jerzego.
16.07.1228

Po niespełna dwóch latach od jego śmierci papież Grzegorz IX ogłasza go świętym.
25.05.1230

Relikwie św. Franciszka zostają przeniesione do nowej bazyliki zbudowanej na jego cześć.

Asyż

400 lat franciszkanów

 400 lat franciszkanów
w Osiecznej

Franciszkanów - reformatów sprowadzono do Osiecznej 1622 roku. Stało się to dzięki staraniom Adama Olbrachta Przyjemskiego, wielkiego oboźnego koronnego, senatora i późniejszego kasztelana gnieźnieńskiego. Tym aktem fundator wypełnił zobowiązanie testamentalne swej pierwszej małżonki Zofii z Przymułtowic Przyjemskiej. Uroczyste wprowadzenie braci odbyło się 14 sierpnia. Była to pierwsza fundacja reformatów w Wielkopolsce.

800 lat zakonu

1W 1209 roku św. Franciszek z Asyżu założył nowy zakon w Kościele. Siebie i swoich towarzyszy nazywał braćmi mniejszymi (łac. fratres minores) - chciał przez to podkreślić, że ich życie ma polegać nie na wywyższaniu się, ale na świadomym wyborze małości (łac. minoritas), uniżoności.

2Do takiej postawy zachęcał Chrystus w Ewangelii, a Franciszek nakazał w regule praktykować życie w ubóstwie i uniżeniu. Pierwszych zakonników nazywano Pokutnikami z Asyżu, dopiero później przyjęła się nazwa franciszkanie (od imienia św. Franciszka). Do XV wieku istniał jeden zakon franciszkański.

3W wyniku uwarunkowań na tle kulturowym, historycznym, geograficznym oraz na skutek różnic w praktycznym stosowaniu reguły, w XV i XVI w. wyłoniły się istniejące do dzisiaj trzy niezależne zakony franciszkańskie: Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych, Zakon Braci Mniejszych i Zakon Braci Mniejszych Kapucynów.

800 lat zakonu